'' ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္၏ သံေဝဂ အလုပ္ေပးတရားေတာ္ ''
အားလံုး သက္သာသလို ေျပာင္းထုိင္ေနာ္ ။ ဒီည တိုက္႐ိုက္ အလုပ္ လုပ္ၾကရေအာင္ ။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ . . .သုတံၱန႔ဲ သတိပဌာန္မွာပါတဲ့ အသုဘ လူေသ ၉ မ်ိဳး အဆင့္ဆင့္ ႐ႈပြားပုံ ၊ ဝိဇယသုတံၱမွာ ပါတ့ဲ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားပုံ ၊ ေနာက္ အသီးသီး အျခားျခား ၊ သုတံၱေတြမွာလည္း ေဟာတ့ဲ ႐ႈပြားပံုေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေတာ့ကာ ဘုန္းဘုန္းတို႔ သင္ၾကရမယ္ ။ ပြားမ်ားၾကရေအာင္ေနာ္ ။ ကဲ သက္သာသလို ထိုင္ၿပီးေတာ့ကာ မ်က္စိေလးမွိတ္ၿပီးေတာ့ အာ႐ံုယူၾက ရေအာင္ ။
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာေတာ္မူတဲ့ သံေဝဂေလး ဆိုရေအာင္ . . . .
'' ငါသည္ မုခ်ေသရမည္ အခ်ိန္းပိုင္းသာ လိုေတာ့သည္ အေသမဦးခင္ ဉာဏ္ဦးေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ပါေတာ့မည္။ ''
မ်က္စိမိွတ္ၿပီး အာ႐ံုျပဳၾကေနာ္ . . .ဘုရားရွင္ အမိန္႔ရွိေတာ္မူတာက အခု အခ်ိန္မွာ ေသခ်ိန္လို႔ စိတ္ကို ခ်ထားရမွာ . .ေနရာတိုင္း ၊ ေနရာတိုင္း ဤကမၻာအတြင္းမွာပင္ . . မေသဘူးတဲ့ ေနရာမရွိပါဘူးတဲ့ ။
ေျခခ်တ့ဲ ေနရာတိုင္း ၊ ေနရာတိုင္းဟာ . . သတၱဝါမ်ိဳးစုံ ၊ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေသခ့ဲတဲ့သခ်ႋဳင္းေျမ ၊ ေနရာေဟာင္းလို႔ ပြားရပါတယ္တဲ့ ။ အခုထိုင္ေနတဲ့ ေနရာသည္ ဤကမၻာ အတြင္းမွာပင္အႀကိမ္မ်ားစြာ ပုံသ႑ာန္မ်ိဳးစုံန႔ဲ ေသခ့ဘဲ ူးတဲ့ ေနရာေဟာင္းပါလို႔ ၊ ဆင္ျခင္ၾကရမယ္ ။ ငါ့အိမ္ ၊ ငါ့ယာမဟုတ္ဘူးလို႔ မယူပါန႔ဲ .
ေခါင္းခ်ခ့ဲဘူးတ့ဲ ၊ ေနာက္ဆုံးေသခ့ဲဘူးတဲ့ ေနရာေဟာင္း . . .ဒီေနရာမွာ . . အေလာင္းခ်င္းထပ္ေအာင္ ေသခဲ့ ၊ ျမဳတ္ခဲ့ဖူးၿပီလို႔ ဆင္ျခင္ရမယ္ ။
ဘဝတစ္ခုမွာ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး နတ္ရြာစံေတာ့ မိဖုရားဟာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ အေလာင္းကိုဂူသြင္းၿပီးေတာ့ ငိုတာ ၊ ဘယ္သူမွ တားမရဘူး ၊ ေန႔စဥ္လို ငိုၿပီးေတာ့ေနတာ ။ တစ္ေန႔ ဘုရားအေလာင္းရေသ့ ဥယ်ာဥ္ထဲထြက္လာတဲ့အခါမွာ . . . သူ႔ရဲ႕ ေသာကကိုေဖ်ာက္ခ့ဲဘူးတယ္တ့ဲ ။
အသင္ မိဖုရား ဘာအတြက္ ငိုပါသလဲ . . . .၊
'' တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ ဘုရင္မင္းအတြက္ ငိုပါသည္ ဘုရား '' လို႔ ေျဖတယ္ ။
'' သင့္ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ ၊ ဘယ္ခင္ပြန္းသည္ အတြက္ ငိုတာတုံး '' လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ ။
'' ေမးထားတာ ေျဖရခက္ေနတယ္ ''
ဒီေတာ့မွ ဘုရားအေလာင္းရေသ့ႀကီးက ထပ္ေျပာတယ္ . . .
'' ဒီေနရာမွာ သင့္ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ေပါင္း မ်ားစြာ ျမႇဳပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာတဲ့ ''
အ့ဲဒီအတြက္ . . ဘယ္ခင္ပြန္းသည္အတြက္ . . ငိုတာလဲ . . .၊ လို႔ ေမးတဲ့အခါမွာ မိဖုရားက စဥ္းစားရခက္တယ္ ။ ေျဖရခက္ေနတယ္ ။ အဲဒီေတာ့မွ ရွင္းျပတယ္ . . . .
ဤကမၻာ အတြင္းမွာပင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ ေယာက္်ားဟာ ေတာ္ခဲ့ေပါင္းမ်ားၿပီတ့ဲ ၊
ေသခ့ဲေပါင္းလည္း မ်ားၿပီတ့ဲ ၊ ဒီတစ္ေနရာတည္းမွာဘဲ ျမႇဳပ္ခဲ့ေပါငး္လည္း မ်ားပါၿပီတ့ဲ ၊
အႀကိမ္ႀကိမ္ငိုခ့ရဲ တ့ဲ မ်က္ရည္ဟာလည္းဘဲ မနည္းေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆုံးမေတာ္မူတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီက်မ္းေတြကို ကိုးကားလွ်က္ ၊ ကိုယ္ထိုင္တဲ့ ေနရာေလးသည္ပင္
အႀကိမ္မ်ားစြာ၊ အေလာင္းခ်င္းထပ္ေအာင္ ျမႇဳပ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာေဟာင္းလို႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ ။
ဤကိုယ္ႀကီးသည္ '' ပညတ္ '' အားျဖင့္ '' ငါ '' လို႔ ေခၚေဝၚသမုတ္တဲ့ ကိုယ္လံုး
တကယ့္ အႏွစ္သာရ အမာခံကို ရွာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ . . . .
အ႐ိုးစုေတြပဲ ရွိပါတယ္ ။ ေခါင္းမွာဆိုရင္ '' ေခါင္းခြံ႐ိုးႀကီးပဲ ရွိပါတယ္ '' ။ ေနာက္
လည္ပင္႐ိုး ေထာက္ကန္ထားတယ္ ။ ေနာက္ ညႇပ္႐ိုး ၊ ပုခံုး႐ိုးေတြ ဆက္သြယ္ထားတယ္ ။
ညာဘက္မွာက လက္ေမာင္း ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ၊ တေတာင္ဆစ္ကေန လက္ဖ်ံ႐ိုး ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊
လက္ဖဝါးမွာလည္း အ႐ိုး ၊ အဆစ္ စပ္ထား တာ ။ ဘယ္ဘက္မွာလည္းဘဲ လက္ေမာင္း႐ိုးကတစ္ေခ်ာင္း ၊ တေတာင္ဆစ္ကေန လက္ဖ်ံ႐ိုး ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ လက္ဆစ္႐ိုးေလးေတြ အတိုအထြာ အပိုင္းအစေလးေတြ ဆက္စပ္ထားတာ ေခါင္း ၊ ခါး ၊ ေျခ ၊ လက္ ေနာက္ လည္ဂုတ္နားကေန
ဆက္ၿပီးေတာ့ကာ ၊ အ႐ိုးအဆစ္ေတြ ဆင့္ဆင့္ၿပီးေတာ့ စီးသြားလိုက္တာ ဟိုးေအာက္ မီးဆံုအထိ
ဆက္ထားပါတယ္ ။
ေဘးမွာ နံ႐ိုးေတြ ေထာက္ကန္ ၊ ေရွ႕က ရင္ၫြန္႔ႀကီးနဲ႔ဆက္ ၊ ေရွ႕မွာ ဝမ္းေခါင္းႀကီးျဖစ္သြားပါတယ္ ။ ၿပီးရင္ ဝမ္းဗိုက္ေနရာက်ေတာ့ ေဟာင္းေလာင္းႀကီးပါပဲ ၊ ေအာက္ဖက္မွာ
တင္ပါးဆံု႐ိုး ခံစားၾကည့္သိပါတယ္ ။ ေလးလံတဲ့ အ႐ိုးႀကီးက အထဲမွာရွိေတာ့ ေအာက္မွာလည္း
ၾကမ္းျပင္က အမာ ဒီၾကားထဲမွာရွိတဲ့ အသားေတြက ဘယ္ခံႏိုင္မွာလဲ ၊ ၾကာၾကာဖိထားရင္
ေသြးေလေတြ ပိတ္လို႔ ထံုဟာ က်င္ဟာ ျဖစ္လာတာေပါ့ ။
နာလည္း နာတက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္လို႔ နားလည္ထားရမွာ ၊ တင္ပါးဆံု႐ိုးရဲ႕
တဖက္တခ်က္စီမွာ ေပါင္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းစီ ဆက္သြယ္ထားတာ ၊ ညာဘက္ေပါင္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ၊
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒူးေခါင္း႐ိုး ၊ ေျခသလံုး႐ိုးက ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ ဖေနာင့္႐ိုးေတြ ၊ ေျခဖဝါးေတြက
အပိုင္းအျပတ္ျပတ္ အဆစ္ကေလးေတြ ဆက္ထားတာ ၊ ေနာက္ ဘယ္ဘက္မွာလည္း
ေပါင္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း ၊ ေနာက္ ဒူးေခါင္း႐ိုး ၊ ေျခသလံုး႐ိုးက ႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ ဖေနာင့္႐ိုးကေလးေတြ
ေျခဖဝါး႐ိုးကေလးေတြကလည္း အပိုင္းအျပတ္ကေလး ဆက္ကာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ဤကိုယ္ႀကီးသည္ အ႐ိုးစုမ်ားန႔ဲ စိုက္ေထာင္ထားတဲ့ ခႏၶာအိမ္ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ဤခႏၶာအိမ္ေပၚမွာမွ အဂၤေတ က်ံသကဲ့သို႔ အသားမ်ား တြယ္ကပ္ၿပီးေတာ့ ေနတာ
လိမ္းက်န္ထားသက့ဲသို ့ဘဲတ့ဲ ၊ ၿပီးေတာ့ အေၾကာေတြဖြဲ႔လို႔ ခ်ည္ပတ္ထားတာ ၊ ၿပီးေတာ့ အေရထူ ၊
အေရပါး ဖုံးထားတာေၾကာင့္ အထဲမွာရိွတဲ့ သေဘာအမွန္ကို '' မ်က္စိန႔ ဲ မျမင္ၾကရတာ '' ျဖစ္ပါတယ္
တဲ့ ။
ေခါင္းခံ႐ိုးထဲမွာက ညီႇစို႔စို႔ အနံ႔နဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြ ရိွေနပါတယ္ ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဝမ္းထဲမွာ ကေတာ့ ပါးစပ္ကေန စအိုဝတိုင္ေအာင္ ၊ ဒါကေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ စကားက်စ္လိုက္တာပါဘဲ။ အူသိမ္ ၊ အူမ ၊ အသည္း အဖ်င္း စသျဖင့္ အမဲအူေတြလို ၊ ဆိတ္ကလီစာ အူတြဲေတြလို ၾကက္အူတြဲေတြလို ပါဘဲ ရွိေနပါတယ္ ။ အရိအရြဲေတြ ျပည့္လို႔ ရြံစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ဝမ္းထဲမွာ ရွိေနၾကပါတယ္ ။ ပါးစပ္ကေန ဝါးၿမိဳလိုက္တဲ့ အစာသစ္မ်ားသည္ အခြၽဲ ၊အာေစးေတြနဲ ့ေရာေထးြ လို႔ ေခြးအန္ဖတ္ အလား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါကို တံေတြး ၊ သလိပ္ေတြနဲ ့ေရာေထြးေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ မ်ိဳခ်လိုက္ၾကတာ . . . အစာအိမ္ထဲမွာ အစာသစ္ေတြက ေခြးအန္ဖတ္အျဖစ္တည္ေနပါၿပီ ၊ ရွိေနပါတယ္ ။ အေပၚကေန အခ်ိဳေရေတြ ၊ လၻက္ရည္ေတြ ၊ ေရ ၊ ေရေႏြးၾကမ္း စသည္ျဖင့္ ဒါေတြကို ေလာင္းထည့္ၿပီးေတာ့ကာ ေမႊေႏွာက္ေတာ့ကာ တကယ့္ကို ရြံစရာေကာင္းတ့ဲ ေခြးအန္ဖတ္န႔ဲ တူပါတယ္ ။ အေရာင္မ်ိဳးစုံ ၊ ပုံသ႑ာန္ မ်ိဳးစုံနဲ႔ ရံစြ ရာ ေကာင္းေအာင္ ရိွေနပါတယ္ ။ အူနံရံက လႈပ္ရွား႐ိုက္ခတ္ တြန္းပို႔တာေၾကာင့္ ေအာက္ဖက္အူမ ၊ အူသိမ္ထဲ ဆင္းသြားပါတယ္ ။ အူနံရံ ၊ အစာအိမ္နံရံေတြကလည္း ေရေငြ႔ေတြကို စုပ္စုပ္ၿပီးေတာ့ကာ လိုအပ္သည္မ်ားကိုထုတ္ႏႈတ္ၿပီးေတာ့ ပို႔ေနတာ လိုအပ္တ့ဲေနရာကို ပို႔ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းန႔ဲေျခာက္ေသ႔ြ ေျခာက္ေသ႔ၿြပီးေတာ့ကာ က်စ္က်စ္လာတာ ၊ ေအာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အစာေဟာင္းဆိုတာ ၊မစင္က်င္ႀကီး ျဖစ္သြားတာပါဘဲ ၊ အပုတ္နံ႔ လိႈင္ေနပါတယ္ .. လို႔ မွတ္ၾကပါ ။ အရည္မ်ားကေတာ့က်င္ငယ္အိမ္မွာ သြားစုၿပီးေတာ့ကာ ရြံစရာအနံ႔နဲ႔ က်င္ငယ္ျဖစ္ေနပါၿပီ ဤဝမ္းထဲမွာ က်င္ငယ္ေတြ ၊က်င္ႀကီးေတြသည္ ရိွေနပါတယ္တ့ဲ . . .။
ဝမ္းဗိုက္ထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ အစာသစ္ကေတာ့ ေခြးအန္ဖတ္လို ျဖစ္ၿပီး ၊ အစာေဟာင္း
ကေတာ့ က်င္ႀကီးအသြင္ ၊ က်င္ငယ္အသြင္နဲ႔ ရိွေနတဲ့ အတြက္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ျပည့္ေနတ့ဲ
မစင္ထည့္ ထားေသာ အိုးနဲ ့လည္း တူပါတယ္ ။တနည္းအားျဖင့္ ေျမြေသေကာင္ပုတ္ႀကီးကို ထည့္ထားတဲ့အိုးနဲ႔လည္း တူပါတယ္တ့ဲ။ ေခြးေသေကာင္ထည့္ထားတ့ဲ အိုးန႔ဲလည္း
တူပါတယ္ လို႔ ျပပါတယ္ ။ ရြံစရာ အတိပါဘဲတဲ့ ၊ အပုတ္နံ႔မ်ားသည္ ဒီအတိုင္း မေနပါဘူးတ့ဲ ၊
ထက္ဝန္းက်င္ကို စိမ့္ပ်ံ႕ၿပီးေတာ့ ထြက္ေနပါတယ္ ။
မ်က္လံုးအိမ္ကေန စိမ့္ပ်ံ႕တဲ့အါ မ်က္ေခ်းအသြင္ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ တစိုစို
ထြက္ေနပါတယ္ ။ နားကေန စိမ့္ထြက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ နဖါေခ်းအသြင္ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။
ႏွာေခါင္းအ႐ိုး စုေလး ကေန ထြက္ေတာ့လည္းဘဲ ႏွပ္အသြင္ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း
သြားေခ်းရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ပါတယ္ ။တစ္ခါတရံ ေလလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလို႔ ႏွာေခါင္းကထြက္မ့ဲ
ႏွပ္ကလည္း သလိပ္အသြင္ ပါးစပ္ ကေနထြက္တဲ့အခါ ထြက္ပါေသးတယ္ ။ က်န္တ့ဲ
ေမြးညႇင္းေပါက္ေတကြ လည္းပဲ ေခၽြ းန႔ဲအတူ အပုပ္အခိုး ေတြဟာ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ တရိွန္းရိွန္းန႔ဲ
ထြက္ေနပါတယ္ ။ တရိွန္းရိွန္းန႔ဲ ခံစားၾကည့္ၾကပါ။ အခိုး ၊ အေငြ႔ ေကာင္းတယ္ ၊ ေကာင္းတယ္
ဆိုတာက အပုပ္အခိုး ၊ အပုပ္အေငြ ့ေတြပါဘဲလို႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ ။ က်န္တဲ့ ဒြါရႀကီးေတြကလည္းဘဲ
က်င္ႀကီး ၊ က်င္ငယ္ အပုပ္ခဲ ၊ အပုပ္ရည္အျဖစ္နဲ႔ ေန႔စဥ္လို ယိုစီးထြက္ ေနပါတယ္ တဲ့ ။ ဤကိုယ္ႀကီးသည္ နာလည္း နာတတ္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုးေပါက္ေသာအနာဝရိွေသာ ျပည္တည္ေနတ့ဲ အိုင္းအနာႀကီးနဲ႔ တူပါတယ္လို႔လည္း ၊ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္ ။
ဤကိုယ္ႀကီးကို '' အျမင္မရွိတဲ့ အမွန္အတိုင္းလည္း မျမင္ၾကတဲ့ အေမွာင္ဓါတ္ ၊
အမိုက္ဓါတ္ စိတ္မွာ ဖုံးကြယ္ထားၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ တင့္တယ္လွပတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္ ၊
တစ္ငါငါ နဲ႔ မာနတက္ေနၾကတယ္ ''
ဤကိုယ္ႀကီးကို အမွန္အတိုင္း မျမင္တာေၾကာင့္ ငါက ဘာရာထူး ၊ ငါက ဘာမ်ိဳး ၊ငါလွတယ္ ၊ ငါအားရွိတယ္ စသျဖင့္ မာနေတြတက္ၿပီး ေနၾကတာတဲ့ ၊
'' ဤမာနတရားမ်ားဟာ မဂ္ဉာဏ္ ၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ နဲ႔ ေဝးသထက္ေဝး အပါယ္ေလးပါးသြားမယ့္ မာနလို႔ မွတ္ၾကပါ ။ ''
အျခား ၊ အျခား က်မ္းမ်ားန႔ဲ ျပန္ေပါင္းရင္ေတာ့ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးႀကီးမားတ့ဲ
အိမ္ႀကီးေတြန႔ပဲ ဲ ဒီကိုယ္ႀကီးကိုထားထား ၊ ကုတင္ ၊ ျခင္ေထာင္ ၊ ေမြ႔ယာေတြ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ
တန္တာနဲ႔ ထားလည္းပဲ တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မတင့္မတယ္ ရြံဖြယ္ရာကိုပဲ စိမ့္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္ ၊
တန္ဖိုးႀကီးမားတ့ဲ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာတန္တဲ့ ရတနာေတြကို လည္ပင္းမွာဆြဲ ၊ နားမွာေဖါက္စြပ္ေပးေပး၊ လက္မွာလည္း စြပ္ၾက ၊ ေျခေထာက္ မွာလည္း စြပ္ၾကနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ တန္ဆာဆင္ေပးေစေတာ့
'' ဤကိုယ္ႀကီးကေတာ့ ေရႊျပန္မထြက္ပါဘူး ၊ မတင့္မတယ္ ရြံဖြယ္ရာေတြပဲစိမ့္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္ ။ ''
သိန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ ကားေတြနဲ႔ ထားလည္းဘဲ ၊ ကားေပၚမွာ ေခြၽးေတြ ပ်ံလို႔
တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မတင့္မတယ္ ရံြဖြယ္ရာေတြကိုပဲ စိမ့္ထြက္ပါလိမ့္မယ္ ။
အဝတ္အထည္ေတြ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးႀကီးတာေတြ ဝတ္ထားထား အနာတံုးႀကီးကို
ပတ္တီးပတ္ထားသလိုပါဘဲေနာ္ . . . ။ တစိမ့္စိမ့္ထြက္တဲ့ အပုတ္အခိုးေတြေၾကာင့္ အဝတ္အထည္
သာလွ်င္ ညစ္ႏြမ္းျခင္းေရာက္ရတယ္ ။ စင္စစ္ကေတာ့ အဝတ္အထည္ထက္ပို၍ ညစ္ႏြမ္းတ့ဲ
ရံြစရာေကာင္း ေသာ '' မတင့္မတယ္ ရံစြ ရာျဖစ္ေသာ ခႏၶာအိမ္ '' လို႔ မွတ္ၾကပါ ။
တန္ဖိုးႀကီးမားတ့ဲ ေရေမႊး ေပါင္ဒါနံ႔ေတြ ၊ ဘယ္လိုပဲ လိမ္းခ်ယ္ လိမ္းခ်ယ္
ေမႊးညႇင္းေပါက္ ကေန စိမ့္ထြက္ၾကတဲ့ ေခြၽးနဲ႔အတူ အပုပ္အခိုးေတြရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္ တကိုယ္လံုး အေမႊးနံသာေတြက ပ်က္ျပယ္ၾကရတာ ၊ တကယ္ေတာ့ မတင့္မတယ္ရြံဖြယ္ရာသာ
စိမ့္ထြက္တဲ့ ခႏၶာအိမ္ပါပဲလို႔ မွတ္ၾကပါ ။
အင္မတန္ ၫိုမဲၿပီးေတာ့ကာ ၊ ပိတုန္းေရာင္ ေတာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြဟာလည္း တစ္စ
တစ္စရင့္ေရာ္ အိုမင္းလာတ့ဲ အခါက်ေတာ့ '' ျဖဴေဖြး '' လို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။
အမၺပါလီ ရဟႏၲာမႀကီး ဥဒါန္းထဲမွာ ပါပါတယ္ ။ ေျပာင္းပင္ ေျပာင္းဖူးက ျဖဴေဖြးတ့ဲ
အေမႊး မ်ားလိုပါဘဲတဲ့ ၊ ဟိုတုန္းက အင္မတန္လွပၿပီး မဲေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ဟာလည္း အခုေတာ့
ျဖဴေဖြးကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ မလွေတာ့ဘူး ၊ ေတာက္ပၿပီး လွပတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္လုံးကလည္း အခုေတာ့
မ်က္ေခ်း တေပေပန႔ဲ မ်က္ခံက အိက်လို႔ ရြံစရာေကာင္းေနၿပီတဲ့ ၊ တင္းေဖါင္းၿပီးလွပတ့ဲ
ပါးျပင္ေတြကလည္း အိတြဲလို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ဘူး ၊ ျဖဴေဖြးစီတန္းၿပီး လွပတဲ့ သြားေတြကလည္းပဲ
. . . ခယိုခယိုင္န႔ဲ ၾကည့္၍မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။
႐ုပ္ပ်က္ကုန္ပါၿပီတ့ဲ ၊ လက္ေမာင္းကေလးေတြ ၊ ေပါင္တံကေလးေတြကလည္းပဲ
ဆင္ႏွာေမာင္းလို သဖြယ္ေျပာင္းတယ္လို႔ ဆိုေသာ္လည္းပဲ ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ ့ ေျခာက္ေသြ ့တဲ့
ႀကံေခ်ာင္းႀကီး အဆစ္မ်ားနဲ ့တကြ ႀကံေခ်ာင္းလိုျဖစ္သြားၿပီ ၊ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ႀကံေခ်ာင္းလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ
မလွေတာ့ပါဘူး ။
တင့္တယ္လွပတယ္ဆိုတ့ဲ ရင္သားႏွစ္မႊာကလည္းပဲ သုံးမရလို႔ ပစ္ထားတ့ဲေရစစ္ပမာလို ႐ႈံ ့တြလို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။ ခါးေတြကလည္း ကိုင္းလို႔ ယိမ္းယိုင္လို႔မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ၾကည့္မေကာင္း ေတာ့ပါဘူး ။ အိုမင္းျခင္းရဲ႕ ဒုကၡ . . .
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာရလိမ့္ဦးမယ္ ၊ ေရာဂါဘယေတြေၾကာင့္လည္းဘဲ ၿငီးတြားေနရအုန္းမယ္ ၊ အိပ္လို႔လည္းမရ စားလို႔လည္းမေကာင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ . . .ေရာဂါဘယေတြနဲ ့ကိုယ့္က်င္ငယ္ ၊ ကိုယ့္က်င္ႀကီးကိုယ္မႏိုင္လို႔ သူမ်ားထူမွ ထရတ့ဲ ဘဝျဖစ္ရလိမ့္အုန္းမယ္ ၊ စုေတမေနေသကာနီး အခါမွာက်ေတာ့ အသက္ကို ေဆာင္ေလာက္ေအာင္ဓါတ္ေလးပါး ေဖါက္ျပန္လို႔ နာက်င္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးေသရမွာ ။
ေသၿပီးလို႔ တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္ဆိုရင္ပဲ ဝါဝင္းေတာင့္တင္းရာကေနၿပီးေတာ့ကာ ၊ ေလထိုးထားတ့ဲ သားေရအိတ္ႀကီးပမာလိုတ့ဲ ညိဳေဖါင္းကာၿပီးေတာ့ကာ ၊အက္ကြဲကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ ေသးြ ေတြ ျပည္ေတြ ျဖစ္လာၿပီ ၊ ပိုးေလာက္ေတြစားကုန္ၾကၿပီ ၊ လွပပါတယ္လို႔ထင္ခဲ့တဲ့ ပါးျပင္ေတြမွာလည္းဘဲ အက္ကြဲလို႔ ေသြးေတြ ၊ ေသြးပုပ္ေတြ ၊ ျပည္ေတြနဲ႔ ရြံစရာအတိျဖစ္ၿပီ ၊မ်က္လံုးမ်ားလည္း ျပဴးအန္ထြက္လို႔ မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ တကိုယ္လံုးပိုးေလာက္ေတြလည္း စားကုန္ၾကပါၿပီ ။ လက္ေမာင္း လက္ဖ်ံေတြလည္း အက္ကဲြလို ့ေသြးေတြျပည္ေတြနဲ႔ ဒြါရေပါက္ေတြကလည္း တစိုစိုနဲ႔ ပိုးေလာက္ေတြစားလို႔ ရြံစရာ ျဖစ္ပါၿပီ ။
'' ဤကိုယ္ႀကီးကေတာ့ ေရႊျပန္မထြက္ပါဘူး ၊ မတင့္မတယ္ ရြံဖြယ္ရာေတြပဲစိမ့္ထြက္ေနပါလိမ့္မယ္ ။ ''
သိန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္တဲ့ ကားေတြနဲ႔ ထားလည္းဘဲ ၊ ကားေပၚမွာ ေခြၽးေတြ ပ်ံလို႔တစိမ့္စိမ့္နဲ႔ မတင့္မတယ္ ရံြဖြယ္ရာေတြကိုပဲ စိမ့္ထြက္ပါလိမ့္မယ္ ။
အဝတ္အထည္ေတြ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးႀကီးတာေတြ ဝတ္ထားထား အနာတံုးႀကီးကို
ပတ္တီးပတ္ထားသလိုပါဘဲေနာ္ . . . ။ တစိမ့္စိမ့္ထြက္တဲ့ အပုတ္အခိုးေတြေၾကာင့္ အဝတ္အထည္
သာလွ်င္ ညစ္ႏြမ္းျခင္းေရာက္ရတယ္ ။ စင္စစ္ကေတာ့ အဝတ္အထည္ထက္ပို၍ ညစ္ႏြမ္းတ့ဲ
ရံြစရာေကာင္း ေသာ '' မတင့္မတယ္ ရံစြ ရာျဖစ္ေသာ ခႏၶာအိမ္ '' လို႔ မွတ္ၾကပါ ။
တန္ဖိုးႀကီးမားတ့ဲ ေရေမႊး ေပါင္ဒါနံ႔ေတြ ၊ ဘယ္လိုပဲ လိမ္းခ်ယ္ လိမ္းခ်ယ္
ေမႊးညႇင္းေပါက္ ကေန စိမ့္ထြက္ၾကတဲ့ ေခြၽးနဲ႔အတူ အပုပ္အခိုးေတြရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ေၾကာင့္
တကိုယ္လံုး အေမႊးနံသာေတြက ပ်က္ျပယ္ၾကရတာ ၊ တကယ္ေတာ့ မတင့္မတယ္ရြံဖြယ္ရာသာ
စိမ့္ထြက္တဲ့ ခႏၶာအိမ္ပါပဲလို႔ မွတ္ၾကပါ ။
အင္မတန္ ၫိဳမဲၿပီးေတာ့ကာ ၊ ပိတုန္းေရာင္ ေတာက္တဲ့ ဆံပင္ေတြဟာလည္း တစ္စ
တစ္စရင့္ေရာ္ အိုမင္းလာတ့ဲ အခါက်ေတာ့ '' ျဖဴေဖြး '' လို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။
အမၺပါလီ ရဟႏၲာမႀကီး ဥဒါန္းထဲမွာ ပါပါတယ္ ။ ေျပာင္းပင္ ေျပာင္းဖူးက ျဖဴေဖြးတ့ဲ
အေမႊး မ်ားလိုပတဲ ့ ၊ ဟိုတုန္းက အင္မတန္လွပၿပီး မဲေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ဟာလည္း အခုေတာ့
ျဖဴေဖြးကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ မလွေတာ့ဘူး ၊ ေတာက္ပၿပီး လွပတယ္ဆိုတဲ့ မ်က္လုံးကလည္း အခုေတာ့
မ်က္ေခ်း တေပေပန႔ဲ မ်က္ခံကြ အိက်လို႔ ရြံစရာေကာင္းေနၿပီတဲ့ ၊ တင္းေဖါင္းၿပီးလွပတ့ဲ
ပါးျပင္ေတြကလည္း အိတြဲလို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ဘူး ၊ ျဖဴေဖြးစီတန္းၿပီး လွပတဲ့ သြားေတြကလည္းပဲ
. . . ခယိုခယိုင္န႔ဲ ၾကည့္၍မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။ ႐ုပ္ပ်က္ကုန္ပါၿပီတ့ဲ ၊ လက္ေမာင္းကေလးေတြ ၊ ေပါင္တံကေလးေတြကလည္းပဲ
ဆင္ႏွာေမာင္းလို သြယ္ေျပာင္းတယ္လို႔ ဆိုေသာ္လည္းပဲ ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ ့ ေျခာက္ေသြ ့တဲ့
ႀကံေခ်ာင္းႀကီး အဆစ္မ်ားနဲ ့တကြ ႀကံေခ်ာင္းလိုျဖစ္သြားၿပီ ၊ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ႀကံေခ်ာင္းလို ျဖစ္ကုန္ၿပီ
မလွေတာ့ပါဘူး ။
တင့္တယ္လွပတယ္ဆိုတ့ဲ ရင္သားႏွစ္မႊာကလည္းပဲ သုံးမရလို႔ ပစ္ထားတ့ဲ
ေရစစ္ပမာလို ႐ႈံတြလို႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။ ခါးေတြကလည္း ကိုင္းလို႔ ယိမ္းယိုင္လို႔
မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ၾကည့္မေကာင္း ေတာ့ပါဘူး ။
အိုမင္းျခင္းရဲ႕ ဒုကၡ . . . တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာရလိမ့္ဦးမယ္ ၊ ေရာဂါဘယေတြေၾကာင့္
လည္းဘဲ ၿငီးတြားေနရအုန္းမယ္ ၊ အိပ္လို႔လည္းမရ စားလို႔လည္းမေကာင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ . . .
ေရာဂါဘယေတနြ ႔ဲ ကိုယ့္က်င္ငယ္ ၊ ကိုယ့္က်င္ႀကီးကိုယ္မႏိုင္လို႔ သူမ်ားထူမွ ထရတ့ဲ
ဘဝျဖစ္ရလိမ့္အုန္းမယ္ ၊ စုေတ မေန ေသကာနီးအခါမွာက်ေတာ့ အသက္ကို ေဆာင္ေလာက္ေအာင္
ဓါတ္ေလးပါး ေဖါက္ျပန္လို႔ နာက်င္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးေသရမွာ ။
ေသၿပီးလို႔ တစ္ရက္ ၊ ႏွစ္ရက္ ၊ သံုးရက္ဆိုရင္ပဲ ဝါဝင္းေတာင့္တင္းရာက
ေနၿပီးေတာ့ကာ ၊ ေလထိုးထားတ့ဲ သားေရအိတ္ႀကီးပမာလိုတ့ဲ ညိဳေဖါင္းကာၿပီးေတာ့ကာ ၊
အက္ကြဲကုန္ၿပီတ့ဲ ၊ ေသးြ ေတြ ျပည္ေတြ ျဖစ္လာၿပီ ၊ ပိုးေလာက္ေတြစားကုန္ၾကၿပီ ၊ လွပပါတယ္လို႔
ထင္ခဲ့တဲ့ ပါးျပင္ေတြမွာလည္းဘဲ အက္ကြဲလို႔ ေသြးေတြ ၊ ေသြးပုပ္ေတြ ၊ ျပည္ေတြနဲ႔ ရြံစရာအတိျဖစ္ၿပီ ၊
မ်က္လံုးမ်ားလည္း ျပဴးအန္ထြက္လို႔ မလွေတာ့ပါဘူး ၊ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ တကိုယ္လံုး
ပိုးေလာက္ေတလြ ည္း စားကုန္ၾကပါၿပီ ။ လက္ေမာင္း လက္ဖ်ံေတြလည္း အက္ကဲလြ ို႔ ေသြးေတြ
ျပည္ေတြနဲ႔ ဒြါရေပါက္ေတြကလည္း တစိုစိုနဲ႔ ပိုးေလာက္ေတြစားလို႔ ရြံစရာ ျဖစ္ပါၿပီ ။
ခ်မ္းသာလည္းမ်ိဳးစုံ စုံခ့ၾဲကပါၿပီ ၊ ဆင္းရဲလည္း မ်ိဳးစုံခဲ့ပါၿပီ ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီ ။
ဘဒၵဝတီ ညီေနာင္ သံုးဆယ္ကို သံေဝဂ ကထာေဟာပံုက်ေတာ့ ပို၍ နက္နဲလွပါတယ္
။ အင္မတန္ရွည္ၾကာတ့ဲ သံသရာလမ္းကလည္းပဲ သေခၤ်ေပါင္း အနႏၲလို႔ ဆိုထားေတာ့ မေရႏိုင္တ့ဲ
ကမၻာေတြက အမ်ားႀကီးပါဘဲ ။ ထုိထိုဘဝေတြ ဘဝေတြမွာ ခုလိုဘဲ အစုန္အဆန္ က်င္လည္လို႔
ဖြါးလိုက္ ေသလိုက္ ၊ ဖါြ းလိုက္ ေသလိုက္ လာခဲ့ၾကတဲ့ သက္တမ္းေတြ တြက္ၿပီး ဘုရားရွင္က
အမိန္႔ရွိခဲ့ပါတယ္ ။ '' ခ်စ္သားတို႔ ႏွစ္သက္သလို ေျဖၾကတဲ့ . . . . . ။ ''
အင္မတန္ ရွည္ၾကာတ့ဲ သံသရာႀကီးမွာ ၊ ဘဝေတြ မေရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ထိုထို
ဘဝ ေတြထဲမွာ ႏြားဘဝ တစ္ခုတည္း ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ၾကပါတဲ့ ၊
ႏြားေတာင္မွ အျဖဴ တစ္ခုတည္း ၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါအုံး . . .တဲ့ ႏြားအျဖဴဘဝန႔ဲ
သူမ်ားက လည္လီွးလို႔ ေသကာနီးမွာက်တဲ့ ေသြးေတြ ၊ ေပါင္းထားမယ္ ။ ဤကမၻာမွာရိွတ့ဲ
သမုဒၵရာေရန႔ဲ ထိုေသးြ န႔ဲ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္ဟာမ်ားမယ္ထင္သလဲ . . .လို႔ ဘုရားက အမိန္႔ရိွေတာ့..
မွန္လွပါဘုရား ၊ ႏြားအျဖဴ ဘဝနဲ႔ က်ခဲ့ေသြးက မ်ားပါလိမ့္မယ္ ဘုရားလို႔ ေျဖၾကရပါတယ္ ။
ေကာင္းၿပီ . . ႏြား အနီ တမ်ိဳးတည္းပဲ ျပန္ေတြးၾကအုန္းတဲ့ . . . ။ ဘဝအဆက္ဆက္မွာ
ႏြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘဝမွာ ႏြားနီတစ္မ်ိဳးတည္းမွာဘဲ ၊ သူမ်ားသတ္လို႔ က်တဲ့ ေသြးေတြေပါင္းထားမယ္ဆိုရင္
၊ ပင္လယ္ေရန႔ဲ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ၾက ၊ႏွစ္သက္သလို ေျဖၾကပါတဲ့ . . . ဘယ္ဟာမ်ားမယ္ထင္လဲ . . . ၊ လို႔ ေမးေတာ္မူ တယ္. . .။
မွန္လွပါဘုရား . . ေသြးကမ်ားပါလိမ့္မယ္လို႔ ေျဖၾကရွာတယ္ ။
ဒါကို . . ဘုရားက ၊ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီကြယ္ ၊ '' သံသရာျဖတ္ဖို႔ သင့္ပါၿပီ ''
ပင္ပန္းလွပါၿပီ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္ ။ ေသကာနီးမွာက်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး ၊
ဒါေၾကာင့္ အားလံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆုံးမၾကပါ ၊ ေအာ္ . . . ေတာ္ေလာက္ၿပီ ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီလို႔
ဆင္ျခင္ၾကပါ ။
ဤကဲ့သို ့ဆင္းရဲမ်ားၾကေတာ့တဲ့ တဏွာအစပ္ျပတ္မွ ေအးေတာ့မယ္လို ့ဆင္ျခင္ရမယ္ ။
'' ဆင္းရျဲဖစ္တ့ဲ အနီးကပ္ဆုံး အေၾကာင္းက ဇာတိပါပဲ ''
ဘယ္ဇာတိရရ အို ၊ နာ ၊ ေသ ဆင္းရဲနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ရမွာ ၊ ဇာတိမရရန္ကလည္း ကမၼဘဝကို သတ္မွျဖစ္မယ္ ၊ ကမၼဘဝ မလာေအာင္ကလည္း
ဥပါဒါန္ကို သတ္မွ ျဖစ္မယ္ ၊ ဥပါဒါန္ကို သတ္ခ်င္ရင္လည္း . . .
တဏွာကို သတ္မွ ဥပါဒါန္မလာမွာ ၊ အေၾကာင္းကိုပဲ သတ္ရမယ္ ။
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ တဏွာသတ္ တဏွာအစပ္ျဖတ္ဖို႔ပါပဲ ၊ တဏွာကလည္း
ဘယ္လိုျဖတ္ရမလဲဆင္ျခင္ေတာ့ ၊ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခ့ဲတဲ့အတိုင္း . . . . . . . .
အာ႐ုံ ဒါြရေမးြတ့ဲ ခႏၶာ ဟိုးဘဝကျပဳခဲ့တဲ့ ကံ အရိွန္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ဝိပါက
အက်ိဳးျဖစ္တ့ဲ ခႏၶာ ၊ နံပါတ္ (၂) အကကြ ္ေနာ္ မေမ့ပါနဲ႔ ၊ အာ႐ုံ ဒြါရတိုက္ေတာ့ ငါးဒြါရမွာျဖင့္ အဆင္း ၊
အသံ ၊ အနံ႔ ၊ အရသာ ၊ အေတ႔အြ ထိ ေတြတဲ့ သိ ဆိုရင္ စိတ္ ၊ ေစတသိတ္ ၊ ႐ုပ္ ေတြ ေပါင္းစပ္ေလာင္ကြၽမ္းလို႔ ၊ ကာလမျခား ၊ မေနာတံခါး ပြင့္ေအာင္ ေလာင္ပါတယ္ ။ မေနာတံခါးမွာက်ေတာ့ မ်က္ႏွာ ကိုယ္အမူအယာ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အမူအယာေတြ ေပၚလာတယ္ ။ ဒါ '' သိ '' ဆိုရင္ ခႏၶာငါးပါး တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္ ၊ တေပါင္းတည္းခ်ဳပ္ ပါပဲ ၊ ေပၚတဲ့အမူအယာကို '' ကာလမျခား ေနာက္စိတ္အစုက
လက္ခံဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိတယ္ '' အဘိဓမၼာ နည္းအားျဖင့္ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
စိတ္မွာ ယွဥ္ထားတ့ ေမာဟအေမွာင္ဓါတ္ ၊ လႊမ္းမိုးေနရင္ေတာ့ အတံုး အခဲ
အထည္လို႔ ထင္မွတ္ၿပီး ငါ့ေခါင္း ၊ ငါ့ကိုယ္ ၊ ငါ့လက္ ၊ ငါ့ေျခ ၊ အတံုးအခဲ ထင္ၿပီး မာနပါ ပါလာတယ္ ၊
ဒီေတာ့မွ ငါ့အတြက္ဆိုၿပီးေတာ့ . . . .အတိတ္ ၊ အနာဂတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္ ကာလသံုးပါး ဆက္ေတာ့တာပါပဲ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚလာၿပီးေတာ့ကာ ၊ '' ငါ '' ေပၚ . .ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ ငါ့သား . . .ငါ့သမီး ၊ ငါ့ေဆြမ်ိဳး အဲ. ဒီအတြက္ ျဖစ္ခ်င္တ့ဲ ပုံစံခ်ၿပီး ၊ ဒီပုံစံ ျဖစ္ရမယ္လို႔ စြဲလန္းတဲ့ ဥပါဒါန္ ၊ စီမံကိန္းခ်ရင္
ဥပါဒါန္ ျဖစ္ၿပီ ၊ ဥပါဒါန္ ဆိုရင္ျဖင့္ ၊ . . . ႏွလံုးအိမ္ စိတ္မွီတဲ့ ဟဒယမွာ ေဇာအရွိန္ အဟုန္ ထြက္ပါၿပီ ၊
ဒီအရိွန္ အဟုန္န႔ပဲ ဲ ၊ သဟဇာတနိႆယ အညမညအားျဖင့္ တကိုယ္လုံး ဓါတ္ရိပ္ဓါတ္ခိုးေတြ
ေျပာင္းေတာ့ တာပါပဲ ။
'' ဘဝေျပာင္းတယ္ ေခၚပါတယ္ ''အရွိန္ျပင္း ပူ၊ ပူသေလာက္ အရွိန္ျပင္း ၊ ျပင္းသေလာက္ ညံ့ဖ်င္းၿပီးေတာ့ကာ
အေရာင္မိွန္ အနံ႔ဆိုး ဖ႔ဲြစည္းပုံၾကမ္းလွ်က္ ၊ မေသခင္ကကိုက အပါယ္ေလးဘုံသားဘဝ ဇာတိ
ယူေနပါၿပီ လို႔ ဆင္ျခင္ ၾကပါ ။
ေမတၲာန႔ဲ ယွဥ္ဆက္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ၊ အေအးဓါတ္အရိွန္နဲ႔ အထက္ကိုဆန္မယ ္ ၊
အထက္ဆန္ၿပီး ေသရမ့ဲ ဇာတိ ယူျပန္တာပါပဲ ၊ ဤအျဖစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ . . .စဥ္းစားဆင္ျခင္လွ်က္
'' တဏွာအစပ္ျပတ္မွ ေအးမွာပါလား လို႔ ႏွလံုးသြင္းၾကပါ ။
ဤကဲ့သို ့ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းဟာလည္း မေရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီ ၊
ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတ့ဲ အလုပ္ေပးတရားအတိုင္း ဆင္ျခင္ရမယ္ ၊ ႐ႈမွတ္ရမယ္ ၊ အိမ္သည္စိတ္ယူပါ ၊
႐ႈဆဲ ထုတ္ဆဲ ၿငိမ္ဆဲ အမူအယာမွာ ဆံပင္ကို ဖယ္ထား ၊ လက္သည္း ေျခသည္းကိုဖယ္ ပါ ၊
အေရျပားေျခာက္ေတြဖယ္ပါ ၊ ေလျဖတ္တဲ့ အဂၤါႀကီးငယ္ဖယ္လွ်က္ ၊ က်န္တဲ့ ေနရာအားလံုးမွာ . . .
ကာယပသာဒ အၾကည္ဓါတ္ ၊ အာ႐ံုေၾကာ အဖ်ားေလးေတြ အဆံုးသတ္ထားပါတယ္ ။
မျပတ္ေလာင္ေတာ့ ေတေဇာဓါတ္ ၊ ဝါေယာဓါတ္၊ ပထဝီဓါတ္ ဓါတ္သံုးပါးကို သိခြင့္ရပါၿပီ ၊
ခႏၶာမီးေလာင္ေတာ့ ဓါတ္သံုးပါးသိတယ္ ၊ ကာလမျခား မေနာမွာ မ်က္ႏွာ အမူအယာ ၊ ကိုယ္
အမူအယာ ၊ လက္ေျခ အမူအယာ ၊ ႐ႈဆဲ အမူအယာ ၊ ထုတ္ဆဲ အမူအယာ ၊ ၿငိမ္ဆဲ အမူအယာ ၊
လႈပ္ရွားဆဲ အမူအယာ ဟာ တစ္စပ္တည္းဆိုသလို ကာလမျခား ေပၚေနပါတယ္ ၊ ဒါကို
ေနာက္စိတ္အစုမွ ဘုရားေပးတ့ဲ ပညာနဲ႔ ႐ႈမွတ္တဲ့အခါ . . .
ေနတံမမ ၊ ေနေသာဟမသၼိ ၊ နေမေသာအတၱာ
မ်က္ႏွာကိုယ္ အမူအယာ ေတြကခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ နဖူးပါ ၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ မ်က္ခုံး ၊ မ်က္လုံး ေတြပါလို႔၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ မ်က္ႏွာပါ ၊ ႏွာေခါင္းပါ၊ ပါးစပ္ပါ ၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တ့ဲ နားရြက္ပါ ၊ ခင္ဗ်ားပိုင္တဲ့ ေခါင္းပါလို႔ စကားေျပာတဲ့ အသံ မပါ ပါဘူး ။႐ႈဆဲ ထုတ္ဆဲ ၿငိမ္ဆဲမွာ အသစ္ အသစ္ တံလွ်ပ္ကဲ့သို႔ ေပၚတဲ့ အမူအယာသည္ '' ငါ ''ျဖစ္ ေနပါတယ္ ၊ ငါပါလို႔ ဝန္ခံစကားေျပာတဲ့ အသံ ပညတ္ ပါမသာြ းပါဘူး ။ နေမေသာ အတၲာ ၊အသက္ လိပ္ျပာ အသက္ရိွတ့ဲ အတုံးအခဲမဟုတ္ ၊ မဟုတ္ရင္ . . ဟုတ္တာက တံလွ်ပ္လိုတ့ဲအသစ္၊ အသစ္ ေလာင္ရင္း ကုန္ေနတာပါ ။ တရိွန္ရိွန္နဲ႔ မီးေတာက္ပမာ လိုပါပ ဲ ၊ အခ်ိန္န႔ဲ
ယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ကာေတာက္ေလွ်ာက္ ဝယဓမၼာ သခၤါရာ စကားအတိုင္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနပါတယ္ ၊
အခ်ိန္ကုန္ဘိသက့ဲသို ့ ႐ႈဆဲ ၊ ထုတ္ဆဲ ၊ ၿငိမ္ဆဲမွာ ေတာက္ေလွ်က္ ထိရင္းေပ်ာက္ ေလာင္ရင္းကုန္
ဖြားေသ ေသေနပါတယ္ ။ အနာဂတ္လည္းမရွိ ၊ အနာဂတ္မွာလည္း ခႏၶာႀကိဳမေပၚ ၊ အတိတ္ခႏၶာ လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာ ၊ ေပၚဆဲမွာလည္းပဲ ေလာင္ရင္းကုန္ ၊ ထိရင္းေပ်ာက္ ဘယ္ေတာ့မွ
ျပန္မလာေသာ ေပ်ာက္ျခင္းန႔ဲ ေပ်ာက္ေနတာေၾကာင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေနပါတယ္ ။ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေပၚသမွ်
တံလွ်ပ္ကဲ့သို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္း ပဲ ရွိပါတယ္ ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ခႏၶာအဆံုး ၊ သံသရာအဆံုး ၊ ဝဋ္ကထြက္ေျမာက္ျခင္း
သိျမင္တဲ့ ဥာဏ္ရပါတယ္လို႔လည္း ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳၾကပါ ။ ဤအတိုင္းပဲ
မသိခဲ့ၾကလို႔ သံသရာ ရွည္ခ့ဲတာလည္း မ်ားေပါ့ ၊ ပင္ပန္းလွပါၿပီ ၊ အခုေတာ့ လြတ္ၿပီလို႔လည္း
ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ပီတိျဖစ္ပါ အေဖၚေကာင္းလည္း ရၿပီလို႔ ပီတိျဖစ္ၾကပါ ။
'' စိတ္ရဲ႕ က်က္စားရာ အေဖၚေကာင္း ''
တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္ ၊ စကားေျပာတဲ့ အသံမပါပါ ၊ သက္ဝင္လႈပ္ရွားတဲ့ အမူအယာ
မရိွပါ ၊ တရိပ္ရိပ္န႔ဲ ေလာင္ရင္းကုန္ ထိရင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းပဲ ရိွပါတယ္ ။ ဆိတ္သုန္းတယ္
ေခၚပါတယ္ ကာလသံုးပါးလည္း မၿငိတြယ္တာေၾကာင့္ ဝိမုတၱိဓါတ္လို႔လည္း ေခၚပါတယ္ ။
တဏွာမရွိတာေၾကာင့္ နိဝါန လို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္ ။ ဗမာေတြက နိဗၺာန္လို႔လည္း
သံုးၾကပါတယ္ ။ ဒိ႒ိ မရွိတာေၾကာင့္ မာနမရွိတာေၾကာင့္ တဏွာမရွိပါ ။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ အသစ္ အသစ္ ေနာ္ . . .။
ခႏၶာ ေပၚတိုင္း အ႐ႈခံ ၊ အ႐ႈဉာဏ္တည္ရင္ျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ပါၿပီ ၊ ေနာက္ဆံုး အၿပီးေသလို႔ ေခၚပါတယ္ ။ ဘဝတစ္ခုလံုးရဲ႕ ဖြားေသ အေဖၚေကာင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေဖၚေကာင္းျဖစ္ပါတယ္ . . . ။
'' ကာယ ဂထာ သတိ '' သည္သာ အေကာင္းဆံုး အေဖၚမြန္ ။
ပဋာစာရီကို ဘုရားရွင္ ဆံုးမတုန္းက ၊ ခ်စ္သမီး . . . ကိုယ့္ရဲ႕ ဖခင္ ၊ မိခင္ ကိုလည္း
အားကိုးထင္ၾက ၊ အစ္ကို အစ္မ ေဆြမ်ိဳးေတြကိုလည္း အားကိုးထင္ၾက ၊ ခင္ပြန္းသည္ ၊ ဇနီးသည္ ၊
သား ၊ သမီးေတြကိုလည္း အားကိုးထင္ၾက ၊ စီးပြားဥစၥာကိုလည္း အားကိုးထင္ၾကတယ္တဲ့ ။
ထိုအရာေတြဟာ အားကိုး အစစ္လည္း မဟုတ္ပါ ။ အေဖၚေကာင္းလည္း မဟုတ္ပါ ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔
ပညာရွိမ်ားသည္ '' တဏွာမရွိရာ နိဗၺာန္လမ္းကို သုတ္သင္ ရွင္းလင္းလို႔ သြားၾကပါတယ္ ။ '' ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းလင္းၿပီးေတာ့ကာ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္လို႔ အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါတယ္ ။
အေဖၚေကာင္းပါပဲ ။
အာနႏၵာ မေထရ္ ျမတ္စြာဘုရားမရွိတဲ့ ေနာက္မွာ ၊ အင္မတန္ေသာကေရာက္ခဲ့ရပါတယ္ ၊ အားကိုးမဲ့ကာ ၊ အေဖၚမရိွေတာ့ ပင္ပန္းခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ . . . တဏွာအစပ္ျပတ္ေတာ့မွ ဘုရား မရိွတ့ဲေနာက္ . . .
'' ကာယဂတာ သတိသည္သာ အေကာင္းဆုံး အေဖာ္မြန္ပါဘဲ '' လို႔ ဥဒါန္း က်ဴးခ့ဲရွာပါတယ္ ။
မျပတ္မလပ္ အ႐ႈခံ ေပၚတာကေတာ့ အိမ္သည္ စိတ္ကိုယ္မွာ ေပၚတာပါပဲ ။ မေနာအထိ ကာလမျခားေပၚတာကို အမူယာတိုင္း ၊ အမူယာတိုင္း ၊ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဉာဏ္ထည့္ၿပီးေတာ့ကာ
အ႐ႈခံ အ႐ႈဉာဏ္ တည့္လွ်က္ . . . အရွိကို အရွိအတိုင္း ႐ႈျမင္တဲ့ ဉာဏ္ကို အေဖၚလို႔ဘဲ
ပြါးမ်ားျခင္းမွတပါး ေကာင္းေသာ အေဖၚမရွိပါ ။ အေကာင္းဆံုး အေဖၚပါပဲ ။ အျမတ္လည္း
အျမတ္ဆံုးပါပဲ ။
ကံေဟာင္းလည္းကုန္ ၊ ကံသစ္လည္း မလာ ၊ လြတ္ေျမာက္ရာျဖစ္ပါတယ္ ။
တန္ဘိုးလည္း အင္မတန္ႀကီးလွပါတယ္ ။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ပါပဲ ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ကိုယ္တိုင္ပင့္ထားသလိုပါပဲ
ဘုရားဓါတ္ ပင့္ထားတာပါပဲ ၊ တိုက္႐ိုက္ ဘုရားဖူးေနတာ ။
ဝဂၢလိ ရဟန္းကို မိန္႔ေတာ္မူတာက အပုပ္ေကာင္ႀကီးကို ျမင္လို႔ ဘုရားျမင္တယ္
မယူနဲ႔တဲ့ ၊ ဤ တရားျမင္မွ ဘုရားျမင္တယ္ . . . ေခၚပါတယ္ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ အားလံုးသည္ ႐ႈဆဲ ၊ မွတ္ဆဲမွာ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တုိင္ ဖူးေနရပါတယ္ ။
ဘုရား ဓါတ္ ကိန္းေနပါၿပီလို႔ ဝမ္းသာၾကပါ ။ ပင့္ထားပါတယ္တဲ့ ၊ ဘုရားကို ပင့္ထားၿပီးသား
ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ တိုက္႐ိုက္ ပူေဇာ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ အေကာင္းဆံုး အျမတ္ဆံုး ေနျခင္းပါပဲလို႔
ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ၿပီး တိုး၍ တိုး၍ က်င့္ၾကပါ ။
႐ႈမွတ္ဆဲမွာပင္လွ်င္ မဟာကုသိုလ္ တြဲပါေနတာေၾကာင့္ . . . စြမ္းအားေတြလည္း ျပည့္ျပည့္လာပါတယ္ ။ အေသြးအသား ခ်ဥ္ဆီမွာ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ သတၱိေတြ တိုး၍ တိုး၍ လာေနပါတယ္ ။
ဖြဲ ့စည္းပုံ ႏူးညံ့သည္ထက္ ႏူးညံ့ ၊ အေရာင္ေတာက္သည္ထက္ေတာက္လို႔ တန္ခိုးႀကီး
သည္ထက္ ႀကီးလာပါတယ္ ။ ဘဝေျပာင္းေနပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ဖြဲ႔စည္းပံုေပ်ာက္ ေလာင္ ေအာင္
အထိ ေျပာင္းလဲလွ်က္ ခႏၶာဇာတ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းပါလိမ့္မယ္ ။ အေကာင္းဆံုး အေဖၚပါပဲ ။
ေအာ္ . . . အေတြးနယ္မွာေပၚတဲ့ ၊ မေနာတံခါးမွာေပၚတ့ဲ . . . မ်က္ႏွာ အမူအရာ
ကိုယ္ အမူအယာကို အတံုး ၊ အခဲ ၊ အထည္ ၊ ငါလို႔ ထင္မိတာေၾကာင့္ ငါ့အိုး ၊ ငါ့အိမ္ ၊ ငါ့သား ၊
င့ါသမီး ၊ င့ါေဆြမ်ိဳး ၊ ေတာင့္တေၾကာင့္ၾကမ်ိဳးစံုနဲ႔ သံသရာမွာ ကေျပာင္းကျပန္ ျခားရဟတ္လို
ပင္ပန္းခဲ့တာ ၾကာခ့ဲေပါ့ ၊ အခုေတာ့ လက္လြတ္ၿပီလို႔ ဆင္ျခင္ၾကပါ ။ ပီတိျဖစ္ၾကပါ ။
ဝစီ ပညတ္ စကားလံုး ၊ လံုးဝမရွိပါ ။ လႈပ္ရွားတ့ဲ အမူအယာ လံုးဝမရွိပါ ။ အသစ္
အသစ္ တံလွ်ပ္ က့ဲသို ့တရိပ္ရိပ္ န႔ဲ ေပၚရင္း ေပ်ာက္ . . .ေလာင္ရင္းကုန္ ။
ဤက့သဲ ို႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ပြါးမ်ားၾကကုန္လွ်က္ ၊ စိတ္မီွရာ အေသြး အသား
ခ်ဥ္ဆီေတြမွာ ႐ုပ္ေတြမွာ အညမည အားျဖင့္ ဉာဏ္ရင့္သန္ကာ ေနာက္ဆံုး တဏွာအစပ္
အၿပီးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဉာဏ္အလင္း ထိေအာင္ ေပါက္ေျမာက္၍ အရဟတၱဖိုလ္ျဖင့္ ခႏၶာဇာတ္သိမ္း
ၿငိမ္းႏိုင္ၾကပါေစ ။
( သာဓု ၊ သာဓု ၊ သာဓု ) ဆရာေတာ္ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္စံုရပါေစ ဘုရား။
အထက္ပါ "သံေ၀ဂႏွင့္အလုပ္ေပးတရားေတာ္" အား ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အတြင္းေန တပည့္ရင္းျဖစ္သူ နန္းႏြယ္ ေရးသားသည့္ စာအုပ္အား အမၾကီး သစၥာအလင္း www.thitsaralin.org/ ဆိုဒ္မွ ရရွိေဖာ္ျပ မွ်ေ၀ေပးပါသည္။ ။ ဤ ေကာင္းမွဳနွင့္ စပ္သမွ် က်န္းမာၾကပါေစ၊ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ၀မ္းသာၾကပါေစ။ ။
'' စာေရးသူ၏ နန္းႏြယ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္ '' ဆရာေတာ္၏ သံေဝဂႏွင့္ အလုပ္ေပးတရားေတာ္သည္ မျဖစ္မေန ရင္ဆိုင္ရမည့္ ၊ ေသျခင္း တရားအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ေစျခင္းငွာ ရည္သန္၍ေရးသားေဖၚျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဖတ္ရႈ ေလ့လာက်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ၾကၿပီးလွ်င္ တဏွာအစပ္ အၿပီးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ဥာဏ္အလင္း ထိေအာင္ ေပါက္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစရန္အရွင္ေဇယ်ပ႑ိတ၏ ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားကို စုစည္းတင္ျပအပ္ပါသည္။ ဝိဇၨာဥာဏ္ျမတ္အလင္းဓါတ္ လႊမ္းပတ္ကမၻာတည္ပါေစ . . .
နန္းႏြယ္ (ဆရာေတာ္၏ အတြင္းေနတပည့္ရင္း) '' ၂ဝဝ၅-ခုႏွစ္၊ ေယာဂီေဟာင္း ေဟာစဥ္ ''
